Groene keus
De natuur ligt midden februari 6 weken voor op schema. Ik bereid me voor om 20 maart in korte broek en bijpassend shirt de lente te gaan vieren.
Niks van dat alles; ’t is die zondag 7°, ’t miezert en ik hang op de bank.
Eind maart hapert de lente al weken.
Een enkele keer overdag mooi blauw met dat heldere licht; je ziet elke groef, kras en kleur, ook dat wat je niet wilde zien. Vaak is ‘t grijs en koud, gelukkig droog en ‘s nachts lichte vorst.
Een droge maart en een nat april zijn naar de boer zijn wil. Ik voel me een kleine boer; ik spit en er hangt een druppel aan m’n neus. Zo nu en dan, en ook om de rug te rechten, sta ik stil, sluit met wijs- of middelvinger één neusgat af en blaas door ’t andere, om en om.
Dat schoont en ‘t lucht op: een heilzame en duurzame techniek die ik weinig meer zie.
Je komt ’t tegen bij schaatsers en fietsers, maar zelden nog in de vrije ruimte. Tijdens ’t fietsen met z’n tweeën moet je je even af laten zakken.
Mijn vrouw houdt er niet zo van.
Die houdt weer wel van frambozen en bessen en die heb ik mooi in het zonnetje gezet op de tuin: de ouden waren aan vervanging toe na jaren trouwe dienst.De grond eronder eerst los gewerkt en gemengd met mest, geplant, aangestampt en wachten.
Bij een plaatselijke grootgrutter waren de frambozenstekken 3 euro; voor nog geen 10 euro feest in de vla en yoghurt vanaf augustus tot en met oktober en dat jaren lang tot de kinderen de deur uit zijn en daarna opnieuw als de kleinkinderen komen.
Snoeien in het late najaar.
Tegels eruit, 3 stekken erin met een hekwerkje, gewoon in de voortuin.
Heel Dalfsen plukt, wie doet je wat...
Plaats een bericht