Onze volgende stop is aan de Hessenweg. Op nummer 42 om precies te zijn. Aan de weg staat een bord met de heldere tekst: SCHARRELEIEREN TE KOOP
Als we verder lopen worden we begroet door twee luid blaffende honden. Zij komen niet over het schrikdraad - en wij ook niet. Gelukkig komt mw. Dijsselhof aanlopen. Mw. Dijsselhof, 86 jaar is zij en ze houdt haarscherp in de gaten wie haar erf op komt. Op onze vraag of ze eieren heeft moet zij ons helaas “nee” verkopen. “Er zijn op dit moment te weinig eieren over. Bij de zomerdag leggen ze doorgaans meer dan bij de winterdag, maar nu is de voorraad even op.”
Mw. Dijsselbloem weet niet meer hoe lang zij dit bord al aan de weg heeft, zo’n vijf à tien jaar. De eieren liggen niet bij het bord aan de weg. “De mensen moeten ze aan huis halen, maar zoveel mensen komen hier niet. De meeste mensen rijden te hard voorbij. Het zijn vooral fietsers en wandelaars.”
Op onze vraag wat het voor ras is, zegt ze: “Gewone legkippen zijn het. Het zijn er tien stuks, mét een haan. Ze lopen buiten, in een rennegie. Niet vrij op het erf, want dan loop je de kans dat een buizerd ze pakt. Ze krijgen van ons tuin- en groenteafval en gewoon voer. We verkopen niet om er aan te verdienen. Van de opbrengst kopen we in de winterdag een zak voer. Het is puur hobby en soms houden we eieren over voor anderen.”
Plaats een bericht